اعصابم به هم ریخت...

آخه میخوام بدونم این پدر آمرزیده ای که این امتحاناتو اختراع کرد، کی بود؟؟

اصلا هدفش چی بود؟؟؟خود شیرینی جلو آقا معلم یا گرفتن جایزه نوبل؟؟؟

یادش به خیر اون دوران مدرسه... چه حالی می کردیم.

اول سال یه کتاب بهمون می دادن. می گفتن نصفشو تا دی بخون، بقیشم بخون برا خرداد

اونقدرم در طول هفته خانم و آقا معلم سوال پیچ و کتبی پیچت می کردن که وقتی شب امتحان می خواستی دوباره کتابو بخونی، گلاب به روتون این ریختی می شدی...

والا ما که دلمون این کتاب و این درس خوندنو زده بود، از یه عده از مابهترون شنیدیم که گفتن دانشگاه از این خبرا نیست و بپاس... یعنی پاس کنی حله...

یعنی واقعا امکان داره؟؟؟؟

ما هم به عشق پاسیدن تو دانشگاه، همه اون درس خوندنای بیمزه و لوس دبیرستانو تحمل کردیم که روزی برسه تا ما هم به پاس دادن دروس بیوفتیم.

اما چشمتون روز بد نبینه که همین که پا رو گذاشتیم تو مدینه فاضله، چی دیدیم...

راستش اولاش که هی سوتی میدادیم و به استادای مرد می گفتیم آقا و به استادای زن، خانم...خانم اجازه!!!!

فکر کنم به خاطر تلافی همین آقا خانم گفتن ها، اینها با ما لج کردن و اخر ترم چننننننننننند تا کتاب به اسم رفرنس معرفی کردن و گفتن امتحانتون از این کتابا میاد...

اونوقت بود که فهمیدیم چقققققققدر قدر نشناس بودیم . و به یقین این جمله رو در یافتم که :

آدم تا چیزی از دست نده، ارزششو نمی دونه

الانم که ترم چهارم هنوز علت این موضوع رو نفهمدم. امید وارم لا اقل تا دوره کارشناسیم بفهمم!!! خوش باشین...